तो आहेच मुळात असा

तो मुळातच वेडा..
अश्रुदेखील शरीराचा भाग म्हणुन जपणारा
मी मात्र अगदी चंचल..
अश्रुदेखील सांडतांना, खळखळुन हसणारी
तो नुसताच कवी..
आभाळ जरी भरून आल तरी त्यावर कविता करणारा
मी मात्र शब्दवेडी..
एक एक ओळ रचतांना, यमकांच भान जपणारी
तो अगदीच भावुक..
सुर्यालाही - चंद्रालाही एकाच नजरेने बघणारा
मी मात्र वेगळीच..
मला ऊन नको, फक्त सावलीतच फिरणारी
पण त्याची कविता वेगळीच,
त्याचा अर्थही वेगळा..
एकेका शब्दात भरलेला असतो चंद्रचींब मारवा
माझी कविता एक्कलकोंडी
फक्त मनमोकळ हसणारी
माझ मलाच कळत नाही, का स्वतःतच फसणारी ?
तो आहेच मुळात असा
अगदी वेड्यासारखा वागणारा
अश्रुदेखील शरीराचा एक
भाग म्हणुन जपणारा..

आणी मी मात्र अशी
शब्दांतच गुरफटलेली
यमक जुळवत असतांना
कविताच कुठेतरी चुकलेली ..

अमॄता__